De vele indrukken van Dubai in combinatie met de tachtigurige werkweken die we in de aanloop van deze vakantie beleefden, maken dat dag drie vooral in het teken van bijslapen en bijkomen staat. Opstaan, ontbijten, verder slapen, lunch op het dakterras van het hotel, nog een beetje slapen en een wijntje op datzelfde dakterras. En dan ervaren we ook gelijk het nadeel van vakantie hier; je hebt constant het gevoel dat je dingen mist. Alles draait continu door. Er staat bijna de hele tijd file, elke tien minuten vliegt er een vliegtuig over, elk half uur een helikopter, de winkels zijn langer open dan dicht. Als ze al dicht gaan. Het is een bijzondere energie. Maar goed, dan missen we maar wat. We zijn moe en vakantie is ook uitrusten, besluiten we. Om vijf minuten later maar liefst twee excursies te boeken voor de dag daarna. Ter compensatie.
Het zit overigens heerlijk op het dak van het hotel. Het uitzicht is perfect. Als in: op een drukke weg met veel auto’s. En auto’s hier zijn vele malen bezienswaardiger dan waar dan ook. Voor tonnen en miljoenen komt langskarren. Naast me wordt de aanschafwaarde van de mooie exemplaren gelijk opgezocht. De Nederlandse aanschafwaarde dan. In Dubai doen ze niet aan belastingen.
Tegen de avond begint op de parkeerplaats bij het hotel een amusant schouwspel. Er lijken structureel veel te veel auto’s te zijn in Dubai. En ze schuwen het gebruik van de claxon bepaald niet. De hele dag horen we overal getoeter met uiteenlopende betekenissen; schiet op, ga aan de kant, rij door ook al is het rood, gewoon omdat het kan, ik heb er immers voor betaald, je kunt wel willen wisselen van rijstrook maar daar ga ik je nu rechts inhalen dus doe maar niet. Etcetera.
Op deze parkeerplaats zwelt het getoeter wel heel erg aan rond etenstijd. Er zijn op het oog zo’n 50 parkeerplaatsen te weinig voor het rijdend bezit. In Nederland wachten we dan netjes in een rijtje. En af en toe is er een aso die ‘m er bruut tussendrukt. Dan steken we in het beste geval onze middelvinger op, maar uitstappen en verhaal halen is geen uitzondering. Op deze parkeerplaats is het een gigantische chaos. Er wachten met gemak drie auto’s bij hetzelfde plekje. De uitparkerende auto moet zich daartussen door manouvreren met een speelruimte van een paar millimeter. En dan gaat het recht van de brutaalste gelden: de bestuurder die het bruutst naar voren rijdt, krijgt het plekje, of de ander daar nou al een kwartier staat of niet. Het is machtsvertoon in zijn puurste vorm. Neus aan neus is het een paar minuten wachten op wie er plaats gaat maken. Af en toe komt er een dikke SUV die alles en iedereen aan de kant drukt en het beste plekje pikt. Vol verbazing staan we te kijken naar zoveel brutaliteit met zo weinig materiele schade en vooral: het wordt allemaal heel harmonieus opgelost. Geen middelvingers, geen gevloek, geen klappen.
Is hier dan meer respect voor elkaar? Hebben ze hier bedeesdheid beter onder de knie dan wij in ons poldermodelland? We zijn het er over eens dat Dubai heel veilig voelt, dat we nergens agressie hebben gezien of gevoeld. Maar een paar dagen later horen we een reden die veel logischer klinkt. “Everything in Dubai is under control, madame” vertelt de barkeeper. En als vloeken en obscene gebaren al verboden zijn, dan zal elkaar tot rede timmeren al helemaal niet de bedoeling zijn. Dubai heeft een heel laag criminaliteitscijfer. En iedereen is superkeurig bij het afrekenen en in afspraken. Nu weten we waarom: kom je in Dubai werken (80% van de bevolking in Dubai komt uit het buitenland) dan wordt er een irisscan gemaakt, worden er niet alleen vingerafdrukken gemaakt, maar leggen ze gelijk elk stukje hand vast en worden alle gegevens die ze van je kunnen vinden vastgelegd. Ga je de fout in? Dan ben je weg. Ze weten wie je bent, waar je bent, er is geen ontkomen aan. En: er is een zeer actieve geheime dienst met overal undercover agenten. “You could be one for all I know” zegt de jongen tegen mijn lief.
Oftewel: je kúnt hier wel uitstappen en iemand op z’n bek tikken omdat ‘ie asociaal doet, maar de kans is heel groot dat dit wordt gezien en bestraft. Te groot, kennelijk. Dus gedoogt iedereen iedereen.
Na het parkeerplaatstheater eten we bij een lokaal tentje in de buurt. Voor twintig euro eten we humous, falafel, heerlijke kip, verse fruitsappen en thee met zoetigheid na. Leven in Dubai kan heel duur, maar ook heel budget.
Met volle buikjes gaan we lekker vroeg naar bed zodat we de volgende dag onze toeristenactiviteiten kunnen volbrengen. En nog veel meer leren over two faced Dubai.
Heel interessant je te volgen, Minke. Jij beleeft nog eens wat en deelt dat ook.
Een goed idee: vakantie nemen en daarbij gewoon doorgaan met het werk dat je leuk vindt en wat heel wat oplevert. Knap gedaan! Margreet kijkt naar je en is heel trots op je.
liefs, Anneke.