Een scheurtje in de nagel van haar rechter ringvinger. Ze zuigt zachtjes het bloed uit het wondje terwijl ze naar de langslopende mensen kijkt. De regen op het raam ontneemt helder zicht. Iedereen ziet er wat waterig uit. Helemaal zo in het donker. De mensen duiken weg in hun jassen. Maar dat is eigenlijk altijd zo hier.
Het is frisser dan gister. Ze staat op en zet de thermostaat wat hoger. Ze heeft wel zin in een kopje thee. Kaneel. Met suiker. Ze pakt een glas water en gaat weer zitten. Het wondje bloedt nog steeds. Het is geen goede dag. Het weer helpt niet mee. Ze ziet een aantal keer dezelfde blauwe Golf langsrijden, maar er wordt niet uitgestapt.
Eigenlijk zou ze er een pleister op moeten doen, bedenkt ze. Nachtkastje, tweede la. Ze blijft zitten.
Dan staat er een man. Door haar waterige ramen en zijn hoge kraag ziet ze niet gelijk dat het Peter is. Het is woensdag. Ze had hem niet verwacht vandaag.
Hij zegt niks bij binnenkomst. Nooit eigenlijk. In stilte hangt hij zijn jas over een stoel terwijl zij de gordijntjes dicht schuift. Kleine druppeltjes regen vallen op het velours. En vangen rood licht.
Ja, het gaat goed. Geen nieuws. Hij kleedt zich geroutineerd uit. Zij ook. Hij legt het geld neer. Basisregel 1: eerst betalen. Dan nachtkastje, eerste la. Condoom: basisregel 2.
Kin omhoog. Niemand doet het graag met een onderkin. Basisregel 3. Op de juiste momenten de juiste geluiden. Basisregel 4. Peter is een stille. Maar hij stelt het wel op prijs.
Misschien moet ze morgen maar naar de kapper. Haar blonde haren groeien onder het zwart uit. Knippen ook, misschien. Iets anders een keer. Ze denkt aan die dag dat ze een hip, ultrakort kapsel koos. Elf was ze. Twee dagen daarna huilde ze nog. Een varkentje, daar leek ze op. Toch maar niet.
Peter is klaar. Sneller dan normaal. Ze vraagt zich niet af waarom. Hij weet waar de prullenbak staat. Kleedt zich aan. ‘Tot volgende week’ mompelt hij bij het weggaan.
Ze doucht lang. Plakt een pleister over haar nagel. Trekt een nieuw, wit setje aan. En glitterpumps. Gordijntjes open. Gaat weer zitten.
Peter zag ze nooit meer terug. Haar haren waren weer nachtzwart. De volgende dag.
Noot: dit verhaal is gebaseerd op een echt verhaal. Deze keer niet mijn verhaal.
Ik schreef het alleen op.