Ze keek altijd uit naar het moment dat ze heel langzaam haar jurkje zou uitritsen, dan nog langzamer naar beneden zou laten glijden, over haar borsten, haar buik, haar slipje, haar benen. Ze hield van het spel, maar vooral van de blik. Zijn blik. De ogen met lustige lichtjes. Het eindelijk, het verlangen, de bewondering, verwondering. Haar kanten ondergoed hield ze altijd zo lang mogelijk aan. Pas ver en ver na het moment dat hij zou denken: nu wil ik niet alleen in haar, nu moet het ook echt want anders is het te laat met haar duivelse tong, pas dan. Misschien.
Maar nu was het anders. Misschien omdat het te koud was in de kamer, misschien omdat ze de buren kon horen praten over hun plannen met de tuin, misschien stond de maan raar. Haar jurkje was uit, de lustige lichtjes present, maar niet bij haar. Ze pakte haar glas nog koude witte wijn, nam een slokje en ging te onhandig op de rand van het bed zitten, waardoor de wijn over haar BH morste. “Wat is er” vroeg hij, terwijl de topjes van zijn vingers zachtjes over het midden van haar rug bewogen. Ze draaide zich om, keek hem lang aan en gaf hem het glas om vast te houden. Zuchtend liet ze zich op haar buik vallen, haar gezicht in een kussen. Zijn vingertoppen verplaatsten zich naar haar billen, voorzichtig onder het zwarte kant. Ze waren al zes jaar samen, hij kende elk plekje van haar lichaam en andersom. “Ik ben de hele dag al aan het piekeren over iets, ik kan het gewoon niet loslaten” zei ze zacht. “Waar heb je zo’n drukte over, lief?” “Nou, ik vind het zo bizar om te zien dat mensen, bijvoorbeeld op Twitter of Facebook, heel snel en vol nieuwsgierigheid op een linkje klikken als het een erotisch verhaal betreft, maar totaal niet geïnteresseerd zijn in het drama van sekswerkers tijdens deze coronacrisis.”
Yes. Dat zei ze. In dit verhaal, want dit verhaal is van mij en dus zeggen de mensen wat ik wil dat ze zeggen. Dit is wat ze zei. En ze zei het met een reden. Sekswerkers in Nederland staan namelijk heel, heel erg in de kou for no reason. En dat zou zomaar eens levens kunnen kosten. Als je hebt geklikt omdat je zin had in een erotisch verhaal, kom je nu een beetje bedrogen uit. Klopt. Maar lees gewoon maar even door, je bent hier nu toch. We moeten het namelijk echt ergens over hebben.
Want wat is er aan de hand? Sekswerkers zijn mensen die werkzaam zijn in de erotische industrie. Dat is een brede sector met heel veel verschillende dienstverlening, waaronder (maar niet alleen) raamprostitutie, seksclubs en escortservices. Sekswerkers werken legaal. Anders is het namelijk illegaal en dan is het geen legaal werk, dus ook geen sekswerk. Mensen die worden gedwongen sekswerk te doen zijn slachtoffer en geen sekswerker. Sekswerkers kiezen voor het vak dat ze uitoefenen en doen dat volgens de triljoen regels die daar voor gelden. Sommige sekswerkers werken als zzp-er, anderen werken met een zogenaamde opting-in regeling. Dat is een soort 0-urencontract bij een exploitant zoals een clubeigenaar, maar dan speciaal uitgevonden voor sekswerkers omdat onze politiek al jaren niet wil erkennen dat SEKSWERK GEWOON WERK IS. Anyhow: sekswerkers betalen belasting. Het is even belangrijk dit te onthouden.
Sinds de start van de coronamaatregelen mogen sekswerkers niet meer werken. Zoals ook heel veel andere mensen niet meer mochten werken. Hele zure appels, maar voor sekswerkers nog een beetje zuurder dan voor de rest. Want? Nou: sekswerkers die werken volgens die opting-in regeling waar ik het net over had, krijgen 0 (nul, zero, niets, nada) euro steun van de overheid. Ze vallen buiten alle regelingen, terwijl ze gewoon belasting betalen als ieder van ons. Ook zzp-ers krijgen niet altijd het geld dat andere zzp-ers wel krijgen. En in sommige gevallen, let op, dit is heel belangrijk: krijgen sekswerkers alleen geld als ze eerst een verklaring ondertekenen dat ze stoppen met hun sekswerk. Dat is in mijn beleving, maar vooral ook volgens de Van Dale, chantage.
Dit is al bruut genoeg, zou je denken. Iedereen en je moeder gecompenseerd, maar omdat je sekswerker bent jij helaas niet, had je maar een vak moeten leren, nietwaar? Maar het is nog erger. Waar iedereen en je moeder per half mei, 1 juno of 1 julo gewoon weer mag gaan werken, mogen sekswerkers dit pas per 1 september. En dat is waar het echt ronduit belachelijk wordt. Nu hoor ik je denken (slechts een van mijn vele gaves, thank you very much): haha maar duh, je moet 1,5 meter afstand bewaren, dat kan natuurlijk nooit als je seks hebt haha! Onjuist. Onjuist om meerdere redenen. Natuurlijk, het coïtusgedoe is overduidelijk body-to-body contact. Daar kom ik zo nog even op terug. Maar: sekswerkers verlenen veel meer diensten dan alleen dat. Ze dansen in clubs. Ze masseren. Ze houden gezelschap. Ze voeren gesprekken. Ze vernederen (alleen op verzoek). Ze brengen een gevoel over. Ze bieden nabijheid. Allemaal dingen die of op afstand kunnen of gewoon door andere beroepsgroepen wel gedaan mogen worden (masseren, bijvoorbeeld, maar ook acupuncturisten mogen werken en Google niet per se op needling, maar dat mogen sekswerkers dus ineens niet meer, anderen wel).
Dan nog even over dat coïtusgedoe. Dat kan inderdaad niet op afstand. Maar nagels lakken ook niet. Haren knippen niet. Voeten masseren niet. Puistjes uitknijpen door de schoonheidsspecialiste: niet. Weet dat bij veel bezoeken aan een prostituee het eigenlijke lichaamscontact maar tien minuten duurt. De rest is een gesprekje, voorbereiding, nabereiding, afscheid nemen. Een gemiddelde massage duurt een uur! Het enige wat daar ontbreekt is een happy end. En we willen allemaal heel erg graag veel liever wél een happy end.
Maar: voor sekswerkers is een happy end niet eens toekomstmuziek. Deze mannen en vrouwen (en iedereen die zich anders identificeert) krijgen 0,0 steun. Mogen nog maanden niet werken. Zonder logische onderbouwing. Het enige argument dat overblijft om de maatregelen te verklaren is dat de politiek heeft gedacht: als we dit lang genoeg laten duren, verdwijnen ze misschien vanzelf. Het past in een beleid dat al jaren, zo niet decennia, wordt bedacht door onze zogenaamde hoekstenen van de samenleving. Er wordt heel erg veel energie gestoken in het creëren en in stand houden van stigma door de seksindustrie altijd als crimineel te bestempelen. Mind you: het oudste beroep van de wereld. De diensten waarvan veel mensen denken dat ze vooral worden afgenomen door de eenzame, viezige oude mannetjes. Het is je buurman, je broer, je vader, je leraar, je huisarts. En niet alleen mannen. Ook vrouwen. Moeders, zussen, tantes, noem het maar. Weet je wat? Dat is prima. Who cares? Er is niets mis met het betalen voor een dienst. Het is trouwens wel netter als je niet een vrouw of man thuis hebt zitten die van niets weet, just saying. Maar dan nog. Sekswerkers zijn er, waren er altijd al, gaan er ook altijd blijven.
Alleen hebben ze het nu heel, heel, heel erg moeilijk. Want geen geld. Dat betekent dat ze hun kinderen niet kunnen voeden, dat ze zichzelf niet kunnen voeden. Dat ze echt heftige risico’s nemen door illegaal te werken omdat ze geen andere mogelijkheid meer zien, omdat ze moeten overleven. Het is een armoede zonder aankondiging en met desastreuze gevolgen. Om wat? Omdat de mensen die beleid maken deels niet opletten, deels bewust kiezen deze groep te negeren. Want wie let er eigenlijk op? Ik heb hier heel vaak over gedeeld op social media, zoals veel sekswerkers dat ook deden. Zij zaten bij Op1 en 1,3 miljoen mensen zagen het. Vrijwel niemand liet iets horen. Want? Sekswerk heeft een ingewikkeld imago. Dat snap ik ook wel. Maar dat valt weg als je kijkt naar mensen die sekswerk doen, luistert naar hun verhaal, nadenkt over de argumenten. Het zijn namelijk echt, heus waar, gewoon mensen als jij en ik die geld verdienen met een dienst. Behalve dan nu.
En waarom ik me hier druk om maak? Ik maak me al jaren druk over vergeten groepen die onrecht worden aangedaan. Ik geloof echt dat als je een stem hebt, bereik hebt, je dat ten goede moet benutten. Maar het is me heel erg opgevallen dat hoe hard ik ook roep over sekswerkers, echt helemaal niemand geïnteresseerd is. Uitermate irritant, met name voor deze sekswerkers. Vandaar mijn listige aanspraak op je lustige gemoed. Hier staat geen erotisch verhaal. Ik had iets belangrijkers te melden. Want dit beleid klopt niet en er is geen georganiseerde lobby, sekswerkers krijgen geen stem in Den Haag, want niemand neemt ze serieus en niemand wil zich uitspreken. Ik hoop, ik wens, ik wil dat dit na dit verhaal anders is. Als is het maar bij 1 lezer.
Schrijf ik later een erotisch verhaal. Beloofd.
ps: wil je sekswerkers helpen? Doneer dan aan https://www.dutchemergencyfund.nl zij bieden heel noodzakelijke hulp aan sekswerkers in nood. Je kan ook helpen door dit verhaal en deze misstanden te delen en verder te vertellen. X
